Five Lessons I Learned at Starbucks

Five Lessons I Learned at Starbucks
Written by Mark Tewart

"อาจารย์ขา หนูแก้ปมของตัวเองไม่ออกซักทีค่ะ เฮ้อ" _Facebook

ช่วงนี้เครียดๆ เนืองๆ ซึมๆ ก็เลยไปลงที่ "แก้วสีทอง" ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นแค่ความสุขที่ฉาบฉวย

มีปมในใจ แก้ปมนั้นให้ตัวเองไม่ได้ซักที คิดให้หัวระเบิดก็.........ไม่ได้คำตอบ

ว้าวุ่นๆ ฟุ้งซ่าน คุยกับนโน้น คนนี้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยคลายความเหงาลง ........เป็นอะไรหะ เป็นอะไร ทั้งที่เมื่อก่อน ชอบที่จะอยู่อย่างสันโดษ ชอบให้เวลากับตนเอง ชอบที่จะอยู่กับตนเอง
แต่ตอนนี้ วิ่งหาคน วิ่งหาสิ่งของ เยอะแยะ เรื่องเยอะ เฮ้อ

เช้านี้ตื่นมานั่งเตรียมตัวอ่านข้อมูลสำหรับไปสัมภาษณ์งาน อ่านเสร็จเล่นเฟสบุ๊ค ฟังเพลงที่ ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ โพสท์เอาไว้

ทิ้งคอมเมนท์จากใจจริงไว้ให้อาจารย์ว่า "อาจารย์ขา หนูแก้ปมของตัวเองไม่ออกซักทีค่ะ เฮ้อ" ด้วยความหวังเล็กที่อยากระบายความคิดออกไปเท่านั้น
กลับพบว่า อาจารย์ ดร.วรภัทร์ ตอบกลับมาในทันที่ (หนุล่ะเคารพอาจารย์มากเลยค่ะในความเอื้อเฟื้อต่อทุกคน และความไม่ถือตัวตน) ว่า "ปม มาจาก ความคิด มันฝังแน่นลงไป ยิ่งคิดถึงมัน มันยิ่งแน่น เหมือน กาวดักหนู ___ หาอะไร มันๆ ทำ ปลูกมัน ทำไร่มัน มันกระถาง มันริมรั้ว มันในถุงดิน ทำมันแจก ___ ฝึกการให้ๆๆๆๆๆๆ"

อยากให้อาจารย์รู้จังว่าคำตอบที่อาจารย์ ดร.วรภัทร์ หยิบยื่นมา นั้นมีพลังตอหนู วันนี้มีความพลังใจต่อไป ขอให้อาจารย์จงเจริญ เย้ๆ